بررسی روایات قرائات ائمه (ع)

با آن که قرآن سیمای خود را در آین? دیده و دل بشریت، تصویر یک منادی وحدت و پیوند بخش جامع? انسانی فرا می نماید، حاشیه هایی پر چون و چرا از پارینه ترین روزگار از سوی مسلمانان، سای? سختْ سنگین خود را بر این کتاب آسمانی افکنده که یکی از آن ها، فراوانی و گوناگونی قرائات و اختلاف آن ها است. این پدید? ناخجسته در درازنای تاریخ، مباحثی تلخ و تند را در پی آورد و به گسستگی و درگیری مسلمانان انجامید؛ گسستگی ای که با پیوستگی و توحید کلمه ای که قرآن و اسلام به ارمغان آوردند، باورناپذیر و نابرتافتنی می نماید؛ اما آنچه پژوهشگر را بیش از باورناپذیری اختلاف قرائات و نیز وفور قاریان، در شگفت می کند، پادرمیانی ظاهری و دور از انتظار روایات برخی از پیشوایان شیعه (ع) - به ویژه شش پیشوای نخست - لابه لای روایات قرائی است که چه با روح حاکم بر قرآن و چه با رویکرد ائمه (ع) همخوانی ندارد. ولی نگاهی ژرف تر به جلو? وحدت آفرین قرآن در معرفی هایی که خود از خود و ائمه (ع) از آن دارند و نیز واکاوی رویکرد پیوندبخش ائمه (ع) در راستای کارکرد مکملی آنان در کنار قرآن، پذیرش قرائات اهل بیت (ع) را با دشواری رو به رو می کند؛ چنان که ضرورت سنجش حدیث با قرآن و برهان عقل، کاوشی در رویکرد برخی قرآن پژوهان به روایات اهل سنت، جستاری استوار در شیو? نام و کنیه گزینی تازیان و سرانجام، نقش حکومت ها در دامن زدن به ناسازواری های علمی، این دسته از روایات را ناپذیرفتنی تر می سازد. ژرفساخت بنیادینِ آنچه فرارو دارید، گزارش چند و چون این روایات در برخی قرائتنامه های شیعه و سنی و نیز بررسی انداز? درستی یا سستی آن ها بر اساس سنجه های عقلی و نقلی و با پرتو افکنی به گوشه ای از تاریخ پر فراز و نشیب فرود آمدن و گردآوری قرآن و فرهنگ زیست تازیان است.